To co nosisz określa to, co wyznajesz.

Pierścień Atlantów – spojrzenie katolika

Sięgając do najgłębszych i najbardziej podstawowych korzeni chrześcijaństwa odnajdujemy tablice dane przez Boga Mojżeszowi. Zawierają one Dekalog. Dziesięć słów, dziesięć podstawowych przykazań, jakie mają obowiązywać każdego wyznawcę Boga Jedynego. Pierwszym i najważniejszym przykazaniem jest: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”. Wielu chrześcijan twierdzi, że to przykazanie jest bardzo trudno złamać. W swoim rozumieniu owego przykazania uważają, że jedynie oddawanie czci innemu bóstwu jest warunkiem jego złamania. Nic bardziej mylnego. Pierścień Atlantów w zupełności wystarcza, by przykazanie pierwsze było złamane.

Pierścień traktowany jest przez jego wyznawców jako swego rodzaju bardzo silny amulet. Dzięki niemu nie trzeba modlić się do Boga, gdyż samo noszenie amuletu zapewnia ochronę i szczęśliwość. Noszący pierścień nie pokłada już więcej ufności w Bogu, lecz w pierścieniu zapewniającym łatwy sukces i przebojowość. Nie trzeba prosić Pana o błogosławieństwo i zdrowie, wystarczy włożyć pierścień na odpowiedni palec, a kosmiczna energia skumulowana przez pierścień za pomocą palca, na którym się znajduje, wzmocni biopole organizmu i rozpocznie proces samoleczenia.

Kiedy tak bliżej przyjrzeć się temu wszystkiemu, co towarzyszy pierścieniowi, coraz bardziej przypomina to magię. Wystarczy dokładnie spełnić pewne konkretne czynności, warunki, a efekt będzie gwarantowany. Jest to podejście bardzo życzeniowe. Nie daję niczego od siebie, tylko żądam, wykonuję określone czynności i nie przejmuję się niczym - jestem chroniony i szczęście samo ma pukać do moich drzwi.

Używany w ten sposób przedmiot, który, jak widzimy, jest traktowany jako amulet, talizman, staje się jakby bramą dla energii, które z zewnątrz wchodzą do naszego wnętrza. Patrząc od strony nauki chrześcijańskiej, na własne życzenie otwieramy się na działanie szatana i jego demonów. To otwarte zaproszenie. Odwracamy się od Boga i zwracamy ku bliżej nieokreślonej rzeczywistości, która pochodzić może jedynie z piekła.